Wągry, zaskórniki, ropne krostki i tzw. diody, które od czasu do czasu pojawiają się w najmniej dogodnym momencie na skórze. Choć zarówno dermatolodzy, jak i kosmetolodzy apelują, żeby nie ruszać irytującego pryszcza, a na skórę oddziaływać jedynie za pomocą kosmetyków, pryszcz zazwyczaj zostaje szybko wyciśnięty.
Gojenie się rany to skomplikowany, kilkuetapowy proces, w który angażuje się wiele komórek naszego organizmu, skóry, układu immunologicznego i krwi. Jego zachwianie może powodować poważne problemy z leczeniem nawet najprostszych przecięć naskórka. Jak postępować w przypadku trudno gojących się ran? Z pomocą przychodzi ekspert Spis treści: Dlaczego rana nie chce się goić? Najczęściej spotykane trudno gojące się rany Zakażenie rany – jak wygląda zainfekowana rana Co na gojenie się ran, czyli jak właściwie postępować? Rana to nic innego jak przerwanie ciągłości naskórka. Kiedy proces leczenia zmiany kończy się przed upływem siedmiu dni, mówimy o ranie ostrej, natomiast w przypadku, gdy rana po upływie tego czasu nadal nie chce się goić, mamy wówczas do czynienia z raną przewlekłą. Dlaczego rana nie chce się goić? Jakie zatem mogą być powody tego, że z pozoru niewinnie wyglądające zadrapanie nie chce się goić? Oto przyczyny: niedostateczny dopływ krwi do rany, a co za tym idzie jej niedotlenienie, zakażenie rany przez różnego rodzaju bakterie, nadmierne wysuszenie rany, dodatkowy uraz rany podczas gojenia się, np. przy zmianie opatrunku, dodatkowe choroby, jak cukrzyca, czy nowotwory złośliwe, dysfunkcje układu immunologicznego, osłabienie i niedożywienie pacjenta, przyjmowanie preparatów sterydowych. Najczęściej spotykane trudno gojące się rany Utrudnione procesy regeneracyjne skóry związane są z wiekiem i dotyczą głównie starszych osób. To u nich mamy najczęściej do czynienia z odleżynami, czy owrzodzeniami podudzi. Podobnie w przypadku osób chorych na cukrzycę, które niekiedy muszą borykać się z trudno gojącymi się ranami w obrębie kończyn (tzw. stopa cukrzycowa), a u chorych z zaburzeniami krążenia mówimy o zespole stopy miażdżycowej. Proces hospitalizacji jest bardzo żmudny, kosztowny i długotrwały, a pacjenci cierpią i mają znacznie obniżony komfort życia. Podobnie ciężkie są trudno gojące się rany pooperacyjne, kiedy to zazwyczaj dochodzi do zakażenia bakteryjnego i do właściwego leczenia konieczne jest badanie bakteriologiczne. Na trudno gojące się rany tego typu zazwyczaj wybierany jest antybiotyk celowany pod kontem bakterii, która jest winna utrudnionym procesom leczenia. Zakażenie rany – jak wygląda zainfekowana rana Zakażenie rany to jedno z najczęstszych przyczyn jej utrudnionego gojenia. Dlatego warto wiedzieć, jak rozpoznać takie powikłanie. Tym bardziej, że od zakażonej rany może rozwinąć się infekcja ogólnoustrojowa. Rany takie oprócz tego, że trudno się goją, to zostawiają brzydkie blizny, ciężkie do usunięcia. Objawy zainfekowanej rany: ocieplenie, zaczerwienienie, pieczenie i ból, pulsowanie, ropa z rany (zakażenia wywołane przez gronkowce), ogólnoustrojowo – gorączka, złe samopoczucie, osłabienie. Duże znaczenie w kwestii potencjalnego zakażenia rany, ma także jej rodzaj. Dlatego też rany cięte są znacznie mniej podatne na zainfekowania, niż np. te gryzione, tłuczone czy kłute. Związane jest to choćby nawet z nieregularnością brzegów rany lub martwicą tkanek. Co na gojenie się ran, czyli jak właściwie postępować? Oczywiście inaczej będzie wyglądała pielęgnacja rany ostrej i przewlekłej, która nie chce się goić, chociaż w obu przypadkach jest wiele elementów wspólnych i na nich się skoncentrujmy. 1. Określenie rodzaju rany Bardzo ważne jest, aby właściwie poprowadzić leczenie, rozpoznanie rodzaju rany. Zawsze kiedy jest ona rozległa lub głęboka będzie wymagana konsultacja lekarska. Podobnie w przypadku ran gryzionych czy oparzeń. 2. Przemycie i odkażenie rany Bardzo ważne jest, nie tak odkażenie zmiany, jak jej przepłukanie. Do tego celu najlepiej użyć 0,9% roztwór chlorku sodu (tzw. sól fizjologiczna). Preparatem, który najlepiej wybierać do dezynfekcji rany powinien być środek zawierający octenidynę. Stosowanie starych, chociaż nadal popularnych, preparatów, jak woda utleniona, jodyna czy spirytus, sprawia, że niszczony jest nowo powstający naskórek oraz ziarnina. Dlatego lepiej od nich odchodzić, na rzecz nowszych środków o szerszym spektrum działania, które nie powodują dodatkowo nieprzyjemnych dolegliwości bólowych. 3. Zabezpieczenie rany W przypadku, gdy kwestia dotyczy ran przewlekłych, naniesienie jakiegokolwiek preparatu warto skonsultować z lekarzem. Natomiast dla ran ostrych mamy bardzo szeroki asortyment preparatów zarówno zabezpieczających zmianę, jak i przyspieszających jej gojenie się. Nie stosujemy ich jednak wszystkich naraz, ale warto wybrać jeden na cały proces gojenia się rany, bądź odpowiedni do danego etapu gojenia: spray na rany – zamiast naklejać tradycyjny plasterek można zastosować opatrunek w sprayu, który oprócz zabezpieczenia rany pozwoli nam jeszcze ją dodatkowo odkazić oraz przyspieszyć gojenie, maść na rany – na niewielkie otarcia czy zadrapania, bardzo popularne są maści z antybiotykami o szerokim spektrum działania przeciwbakteryjnego, np. Maxibiotic maść, należy jednak pamiętać, że taka maść na trudno gojące się rany nie może być nanoszona na rany przewlekłe, bez wcześniejszej konsultacji lekarskiej, żel na rany – oprócz efektu przyspieszającego gojenie, stosując hydro – żel naprawczy z jonami srebra Kranosil, osiągniemy również efekt przeciwbakteryjny oraz przeciwgrzybiczy dzięki zawartym w preparacie jonom srebra; są również środki pozbawione działania przeciwdrobnustrojowego – Fenistil na rany, będący jedynie kwaśnym żelem hydrokoloidowym; na oparzenia bardzo kojąco działa aloes na rany w postaci żelu, opatrunek na rany – obecnie to nie tylko przyklejenie plastra, a dobranie opatrunku, który ma pracować na ranie i jest ściśle związany z jej charakterem oraz stopniem regeneracji; 4. Zmiana opatrunku W przypadku ran przewlekłych ważne jest także wycinanie martwych tkanek, ale ten proces nie może odbywać się bez konsultacji lekarskiej. Według najnowszych wytycznych rana powinna być leczona w środowisku wilgotnym. Zapewnia to jej lepsze oczyszczenie, a także optymalne warunki gojenia się. Możemy zapewnić takie środowisko dzięki specjalistycznym opatrunkom. Ich zmiana odbywa się zazwyczaj co kilka dni, w zależności od jego rodzaju oraz ilości wysięku z rany. Czasem konieczne jest przelanie takiego opatrunku solą fizjologiczną, bądź wodą oczyszczoną, dla ich łatwiejszego ściągnięcia, co nie dopuści też do uszkodzenia gojącej się rany. Zasada jest taka, że im późniejsze stadium gojenia się rany, tym opatrunek zmienia się rzadziej. W przypadku wszelkich żeli, maści czy sprayów aplikacja powinna być powtarzana co kilka godzin, podobnie jak zmiana gazika zabezpieczającego, który można umieścić na naniesiony preparat. Kto dla Was pisze? Nazywam się Karina Braja. Z zawodu oraz z zamiłowania jestem farmaceutą. Na co dzień realizuję się pracując z osobami starszymi i chorymi w aptece, gdzie pomoc drugiemu człowiekowi jest czymś zupełnie naturalnym. Kocham zwierzęta. Mam psa i kota. Uwielbiam literaturę hiszpańską, nadmorskie klimaty oraz jazdę na rowerze. Uwaga, artykuł nie stanowi porady medycznej, ani opinii farmaceuty lub dietetyka dostosowanej do indywidualnej sytuacji pytającego. Uzyskane informacje stanowią jedynie generalne zalecenia, które nie mogą stanowić wyłącznej podstawy do stosowania określonej terapii, zmiany nawyków, dawkowania produktów leczniczych, itp. Przed podjęciem jakichkolwiek działań mających wpływ na życie, zdrowie lub samopoczucie należy skontaktować się z lekarzem lub innym specjalistą, w celu otrzymania zindywidualizowanej porady. Masz pytania? Napisz po bezpłatną poradę: farmaceuta@
Sprawdź także ten artykuł z poradami, jak usunąć kurzajki i brodawki. Wymrażanie kurzajek krok po kroku – opinie, preparaty, ceny. Pamiętaj, że nie wolno mrozić jednej kurzajki więcej, jak 4 razy. Po zaaplikowaniu leku dokładnie oczyść gazik czyszczący, jaki dołączony jest do zestawu Wartix. Trzeba też pamiętać, że
Jest już po zabiegu, po operacji. Są szwy i trzeba zmieniać opatrunek. Czy zmieniać go codziennie, czy może w ogóle nie ruszać. Jak się myć, czy można moczyć okolicę operowaną? To tylko kilka pytań, z którymi muszą zmierzyć się pacjenci po operacji, wszystko jedno jakiej. Spróbuję odpowiedzieć na najważniejsze pytania, które zadają pacjenci zgłaszając się do mnie. Podkreślam, że zawsze należy być w kontakcie z chirurgiem, który wykonywał zabieg i przede wszystkim stosować się do jego zaleceń. Czy ranę można moczyć? W większości przypadków prysznic działa pozytywnie. Skóra zostaje oczyszczona z codziennego brudu i bakterii, jest przygotowana do zastosowania preparatu dezynfekującego ( ). Leżenie w wannie nie jest polecane. Czym przemywać ranę? Woda utleniona i spirytus to preparaty, które powinny odjeść w zapomnienie. Podobnie Riwanol i maść ichtiolowa. Preparaty tego typu działają słabo i mogą działać drażniąco na zdrową skórę. Warto zastosować leki, które działają przeciwbakteryjnie, przeciwgrzybiczo, a nawet przeciwwirusowo. Powszechnie stosowanym preparatem jest Octenisept. Lekarz, który wykonał zabieg, powinien zalecić najodpowiedniejszy w danej sytuacji środek. Polecane dla Ciebie octenidyna, aerozol, płyn, roztwór, zadrapania, zapalenie, rana, dezynfekcja, grzybica, otarcia, podrażnienie zł octenidyna, płyn, dezynfekcja, rana zł żel, rana, oparzenie, skaleczenie, otarcia zł Kiedy zastosować antybiotyk? Gdy w trakcie gojenia wystąpi gorączka, a szczególnie, jeśli towarzyszy temu wyciek ropny, silne zaczerwienie połączone z bolesnością wokół rany, należy skontaktować się z lekarzem. Jeżeli występuje wysięk, a szczególnie ropny, powinno się wykonać posiew wydzieliny z opracowaniem antybiogramu. Dzięki temu wiadomo, jaka bakteria była przyczyną zakażenia rany i jaki antybiotyk zadziała na nią najsilniej. Co oznacza powikłane gojenie rany pooperacyjnej? Zakażenie miejsca operowanego jest najczęstszym powikłaniem w chirurgii. Dochodzi do tego czasem pomimo zastosowania wszelkich zasad aseptyki. Zawsze trzeba zgłosić problem gojenia lekarzowi wykonującemu operację. Do powikłanego gojenia można zaliczyć też rozejście się wcześniej zszytej rany. W zależności od wielkości można pozwolić, by taki ubytek wygoił się samoistnie przez tzw. ziarninowanie albo założyć wtórne szwy po uprzednim opracowaniu (odświeżeniu) rany. Szczególnie często do zaburzeń w gojeniu dochodzi u pacjentów leczonych na cukrzycę, z obniżoną odpornością oraz z zaburzeniami krążenia. Powinno się już przed operacją poinformować lekarza o swoich chorobach. Jak prawidło zajmować się opatrunkiem? Ważne jest by opatrunek był czysty i suchy. Zwykle opatrunek zmienia się 1-2 razy na dobę dokładnie przy tym dezynfekując ranę. Jakie są niepokojące objawy gojenia się rany? Zaczerwienienie, nadmierne ocieplenie lub znaczny obrzęk w okolicy miejsca operowanego, a także wysięk ropny, krwisty lub surowiczy, szczególnie jeśli te objawy narastają po zabiegu. Kiedy zdjąć szwy? Lekarz zawsze powinien wyznaczyć termin usunięcia szwów swojemu pacjentowi. Czas ich usunięcia zależy od rodzaju rany, a także od okolicy operowanej (szwy na twarzy mogą być zwykle szybciej usunięte niże te z obszaru pleców). Dużo zależy od tego, jaki rodzaj szwu został zastosowany (czy był to szew ciągły czy pojedynczy, etc). W razie dodatkowych pytań zachęcam do korzystania z darmowych porad ZAPYTAJ LEKARZA na naszym portalu. Twoje sugestie Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym. Zgłoś uwagi Polecane artykuły Wszystko, co każdy turysta wiedzieć powinien na temat pierwszej pomocy Wakacje to czas relaksu, który kojarzy nam się z przyjemnością i beztroską. Niestety jest też druga strona medalu – czas letnich wyjazdów to okres, kiedy zdarza się wielka ilość wypadków różnego rodzaju: oparzenia, zasłabnięcia, podtopienia, czy utonięcia. Każdy z nas powinien umieć się odnaleźć w tych sytuacjach i umieć udzielić pomocy poszkodowanej osobie. Ból trzustki – objawy i przyczyny, jak boli trzustka? Trzustka jest narządem gruczołowym położonym w górnej części jamy brzusznej. Pełni ona w organizmie bardzo ważną funkcję – odpowiedzialna jest za produkcję soku trzustkowego, który ma w swym składzie enzymy regulujące procesy trawienne, jak również wytwarza ona insulinę i glukagon, czyli hormony wpływające na utrzymanie prawidłowego poziomu glukozy. Najczęstszą dolegliwością, którą odczuwamy przy zaburzonej pracy i chorobach trzustki, jest ból. Jakie zatem przyczyny mogą powodować ból trzustki? Pierwsza pomoc przy zawale Zawał mięśnia sercowego to martwica mięśnia sercowego spowodowana jego niedokrwieniem na skutek zamknięcia światła tętnicy wieńcowej doprowadzającej krew do serca. Do zawału mięśnia sercowego dochodzi najczęściej na skutek zamknięcia światła tętnicy wieńcowej przez blaszkę miażdżycową. Do zawału zdecydowanie częściej dochodzi u mężczyzn niż u kobiet, zwykle dotyka on osoby po 40 roku życia. Tiki nerwowe – przyczyny, rozpoznanie, leczenie Tiki nerwowe to utrudniająca normalne funkcjonowanie przypadłość, która potrafi naprawdę uprzykrzyć życie dotkniętej nią osoby. Pozornie drobne i nieistotne odruchy, w wymiarze społecznym zadają ból obarczonej nimi osobie, ściągając nieprzychylną uwagę otoczenia, niezrozumienie i przyczepiając jej łatkę dziwaka. Jak powstaje nowotwór? Nowotwory to jedna z najgroźniejszych znanych chorób, która jest niestety bardzo powszechna i współcześnie znajduje się w ścisłej czołówce przyczyn śmierci. Warto zadać sobie pytanie: w jaki sposób rozpoczyna się proces powstawania nowotworu i jakie czynniki na niego wpływają? Jakie objawy mogą sugerować obecność guza mózgu? Pierwotne nowotwory ośrodkowego układu nerwowego są u dorosłych przyczyną około 3% wszystkich zgonów na nowotwory złośliwe. Większość nowotworów ośrodkowego układu nerwowego jest umiejscowiona wewnątrzczaszkowo, a jedynie co dziesiąty nowotwór rozwija się w kanale kręgowym. Warto wiedzieć, jakie objawy wskazują na rozwijający się nowotwór. Zapomniane choroby zakaźne Obecnie na świecie zaczynają znowu pojawiać się choroby, o których świat już zaczynał zapominać. Ma to związek zarówno z tym, że bardzo dużo ludzi nie chce szczepić swoich dzieci, jak również z tym, że coraz więcej ludzi zwiedza odległe zakątki świata, nie stosując właściwej profilaktyki przed podróżami. O jakich chorobach mowa? Wysypka na brzuchu u dorosłego lub dziecka Każdy z nas nie jeden raz borykał się z problemem zmian skórnych, które lokalizowały się w różnych miejscach ciała. Czasami zmiany te były swędzące, czasami nie odczuwaliśmy natomiast żadnych związanych z nimi dolegliwości. Zdarzało się, że wykwity na skórze były płaskie, innym razem wyraźnie można było je wyczuć i miały one formę grudek lub krostek. Jedną z częstszych lokalizacji wysypki jest brzuch, co dotyczy zarówno ludzi dorosłych, jak i dzieci.
Po wystygnięciu stosujemy jak płukankę do włosów. Płukanka nie nadaje się do jasnych włosów. Tymianek posiada działanie grzybobójcze i przeciwzapalne. Łyżeczkę tymianku zalewamy wrzątkiem i parzymy ok 10 minut. Po przestudzeniu wmasowujemy w skórę głowy (włosy trzeba wcześniej umyć) i pozostawiamy bez spłukiwania.
Hej, mam ranę w miejscu które jest cały czas w ruchu i nie chce się zagoić, cały czas krwawi albo ropieje. Czym można takową ranę potraktować lub czym ją zakryć by nie ocierała się o skórę? I czym to smarować żeby szybciej się zagoiło? Miejsce znajduje się na prąciu zaraz przy podbrzuszu. Prawdopodobnie randki powstały na skutek golenia kremem i podrażnienia bądź zakażenia mieszków włosowych. MĘŻCZYZNA, 23 LAT ponad rok temu Dermatologia Prącie Pierwsza pomoc - odciski Lek. Aleksandra Witkowska Lekarz medycyny rodzinnej, Warszawa 82 poziom zaufania Można przemywać octaniseptem, skleić Steri-stripami (w aptece bez recepty), celem szybszego gojenia - zasypka Dermatol. Jednocześnie przepraszam za dłuższy niż zwykle czas oczekiwania na odpowiedź ze strony portalu. 0 redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych znajdziesz do nich odnośniki: Co znaczy ta rana na napletku? – odpowiada Redakcja abcZdrowie Co zrobić w przypadku powstania pęcherzy po goleniu miejsc intymnych? – odpowiada Lek. Klaudia Kuśmierczuk Krwawiąca rana na prąciu – odpowiada Lek. Artur Jeliński Rozcięcie i stłuczenie dolnej wargi – odpowiada Lek. Iwona Stajkowska Problem z podrażnieniami po goleniu, które występują tylko i wyłącznie na dolnej części szyi – odpowiada Mgr Iwona Jakubiak Co stosować na rany cięte na ręce? – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska Rozcięta skóra na napletku – odpowiada Dr hab. n. med. Michał Sobjanek Ropna wydzielina z rany na sutku – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska Gojenie się ran po kolczyku w brwi – odpowiada Lek. Małgorzata Horbaczewska Jak pielęgnować ranę po otarciu? – odpowiada Mgr Marta Kociatyn-Stawarz artykuły Gojenie ran w cukrzycy Jednym z problemów w cukrzycy jest utrudnione goje Skleroterapia - wskazania, przeciwwskazania, przebieg zabiegu Skleroterapia jest procedurą medyczną służącą elim Jakie objawy wskazują na zapalenie mieszków włosowych? Zapalenie mieszków włosowych to bardzo wstydliwa d
Co stosować na ranę, żeby nie została blizna na twarzy? – odpowiada dr hab. n. med. Marek Paul Jak zwalczyć nieprzyjemny zapach stóp? – odpowiada Lek. Jacek Ławnicki Jak wzmocnić paznokcie, by się nie łamały? – odpowiada Lek. Jacek Ławnicki
Wiele osób, które mają problemy z cerą trądzikową nie potrafi do końca o nią zadbać, sama codzienna pielęgnacja nie wystarcza. O cerę ze skłonnością do pojawiania się pryszczy powinno się dbać szczególnie, nie tylko kosmetykami. Ważne jest niedotykanie twarzy oraz zadbane by krosty zagoiły się do to pielęgnować?Po pierwsze najważniejsze jest niedotykanie zmienionych miejsc, bowiem, krosty a co za tym idzie bakterie mają tendencję do rozprzestrzeniania się. Gdy będziemy zmuszeni do dotknięcia zmienionego miejsca, ważne jest dokładne umycie rąk i natychmiastowa dezynfekcja. Nie należy rękoma podtrzymywać twarzy podczas na przykład siedzenia, bo broda ma dość szczególne predyspozycje do bycia chcemy jak najszybciej zagoić ranę po pryszczach dobrze jest smarować je na przykład maścią cynkową czy kwasem linolowym. Pasta cynkowa ma działanie wysuszające i ściągające. Działa również antybakteryjnie, stosowany jest przy niewielkich skaleczeniach czy bardzo dobre są również domowe metody, przykładanie liści aloesu czy wywaru z liści laurowych, które działają odkażająco i nadają skórze ładny koloryt. Dodatkowo pity wywar z liści pozwala oczyścić organizm z toksyn. Jeżeli chodzi o inne domowe sposoby to dobrym rozwiązaniem jest maseczka z kurkumy, która działa bakteriobójczo i wspomaga gojenie ran po pryszczach. Kurkumę należy wymieszać z czymś gęstym np. jogurtem i nałożyć na gojenia się pryszczy należy także uważać na słońce oraz pot, który również przenosi bakterie i spowalnia proces gojenia ran.
Warto spożywać produkty takie jak mięso, ryby, jaja, orzechy, owoce cytrusowe, warzywa liściaste i pełnoziarniste produkty zbożowe. 5. Unikaj czynników drażniących. Aby rana mogła się szybko zagoić, ważne jest unikanie czynników drażniących. Należy unikać palenia papierosów, które mogą opóźnić proces gojenia się.
Samodzielne mechaniczne oczyszczanie cery może mieć przykre konsekwencje. Dlatego, zanim zaczniesz wyduszać pryszcza, sprawdź, jak to zrobić, żeby sobie nie zaszkodzić. Niewłaściwe wyciskanie pryszczy może źle się skończyć. Zamiast pozbyć się jednego pryszcza, wyhodujemy sobie nowe, roznosząc zarazki na inne miejsca na skórze lub wciskając je głębiej w skórę. Możemy spowodować zdeformowanie porów skóry i sprawić, że staną się bardziej widoczne. Wyduszanie krostki może również skończyć się pęknięciem naczynka krwionośnego albo powstaniem trwałej blizny. Żeby uniknąć tych problemów, oczyszczanie cery lepiej zostawić kosmetyczce. Dla niecierpliwych lub tych, którzy nie dysponują odpowiednimi funduszami mamy poradnik przygotowany przez słynną już doktor Sandrę Lee, która dzięki umiejętnemu wyciskaniu krostek zrobiła także: Poznaj najlepsze domowe sposoby na trądzik Jak bezpiecznie wycisnąć krostkę?Dr Sandra Lee (Dr Pimple Popper, czyli doktor wystrzeliwująca krosty) zasadniczo odradza samodzielnego wyciskania krostek. Ale dla tych, którzy nie mogą się powstrzymać, przygotowała we współpracy ze stroną kilka porad, które pomogą im uniknąć nieprzyjemnych powikłań po własnoręcznym wyduszaniu krostki. Fot.: PinterestSprawdź, co wyciskasz!Wyciskamy tylko w pełni rozwinięte pryszcze, czyli takie, które mają wyraźnie uformowany i doskonale widoczny czubek. W żadnym wypadku nie wyciskamy znajdujących się głęboko pod skórą i typowych dla trądziku torbielowatego zmian cystowych. Nie wolno też wyciskać prosaków - je usuwa się po uprzednim ostrożnym rozcięciu o higienieUmycie rąk przed "zabiegiem" wyciskania to za mało. Zanim zaczniesz wyduszać ze skóry zanieczyszczenia, dobrze ją oczyść. Następnie przetrzyj spirytusem salicylowym miejsce, gdzie jest krostka oraz - jeśli będziesz jej używać - łyżeczkę UNNY (narzędzie do usuwania zaskórników). Po wyciśnięciu krostki czy zaskórnika, wetrzyj w to miejsce punktowo kosmetyk przeciwtrądzikowy, najlepiej taki zawierający kwas salicylowy. Pomóż się krostce "wydostać"Przed wyciskaniem "rozluźnij" pory skóry za pomocą parówki lub ciepłego kompresu przyłożonego do tego miejsca na twarzy, gdzie znajduje się krostka lub zaskórniki. Dzięki temu łatwiej usuniesz zalegające w nich zanieczyszczenia. Uważaj, żeby się nie poparzyć!Włącz stoper!Doktor Lee przestrzega przed przedłużającym się wyciskaniem. Jej zdaniem na jedną krostkę nie powinno się poświęcać więcej niż pół minuty. Jeżeli minęło 30 sekund, a uciążliwy pryszcz nawet nie drgnął, trzeba dać mu spokój i... poczekać aż dojrzeje.
Wykonaj domowy opatrunek na zerwany paznokieć – przyłóż gazik do rany, a następnie owiń plastrem. Nie naklejaj plastra bezpośrednio na ranę. Zadbaj, aby gazik nie był zbyt ciasno ani zbyt luźno przyklejony. Zmieniaj codziennie opatrunek (lub zgodnie z zaleceniami lekarza). Leki przeciwbólowe mogą pomóc uśmierzyć ból.
Strup jest wykwitem, który powstaje w wyniku zasychania krwi, ropy lub płynu wysiękowego na powierzchni ran, owrzodzeń, nadżerek lub pęcherzy. Pod strupem zachodzi proces gojenia rany. Po odpadnięciu może utrzymywać się czasowe przebarwienie skóry. Strup to wykwit, który powstaje w wyniku zasychania treści ropnej, krwi lub płynu wysiękowego na powierzchni owrzodzeń, nadżerek, ran, pęcherzyków i pęcherzy. Pod warstwą strupa rana goi się, wraz zaawansowaniem procesu strup przylega coraz słabiej do podstawy, aż w końcu odpada. Skóra po jego odpadnięciu może być czasowo odbarwiona, delikatniejsza, a przy większych ranach może pojawić się blizna. Strupy w nosie Strupy w nosie powodują znaczny dyskomfort, zwłaszcza że często towarzyszy im ból, swędzenie i suchość śluzówki. Suchość błony śluzowej nosa to problem pojawiający się podczas upałów lub siarczystego mrozu. Ponadto może być efektem palenia papierosów, zaburzeń hormonalnych czy długotrwałego stosowania kropli do nosa. Powstające wówczas niewielkie ranki i gęsta wydzielina powodują powstawanie strupów, które blokują drożność nosa. Strup w nosie może być objawem zanikowego nieżytu nosa, polekowego nieżytu nosa, alergii, a także infekcji wirusowej lub bakteryjnej. Warto wiedzieć, czym smarować strup w nosie, aby usunąć go i jednocześnie nie podrażnić delikatnej błony śluzowej. Doskonale sprawdza się w tej roli sok z aloesu, który ma działanie przeciwbakteryjne, przeciwgrzybiczne i nawilżające. Strupy w nosie można też smarować olejkiem z drzewa herbacianego, który ma działanie dezynfekujące, przeciwwirusowe, bakteriobójcze, grzybobójcze i przeciwzapalne. W przypadku często nawracających, bolących strupków w nosie należy udać się do laryngologa. Strupy na głowie Strupy na głowie najczęściej występują u osób młodych, będących w wieku dojrzewania. Jest to efekt nadmiernego przetłuszczania się skóry głowy, co prowadzi do postania wykwitów trądzikowych. Zmiany można usunąć, stosując odpowiednie szampony oraz maści dostępne w aptece, np. zawierające tlenek cynku. Strupy we włosach mogą być objawem reakcji alergicznej na stosowane środki pielęgnacyjne, np. szampony czy odżywki. Zmiany mogą występować równolegle z atopowym zapaleniem skóry, łuszczycą lub liszajem rumieniowatym. Objawem wskazującym na te schorzenia może być strup w uchu, który pojawia się w przebiegu zapalenia wypryskowego ucha zewnętrznego. Schorzenie powinno być leczone przez dermatologa lub alergologa. Przyczyną strupów na głowie bywa też nadmierna aktywność gruczołów łojowych. Tłusta skóra stwarza idealne środowisko dla rozwoju drożdżaków, odpowiadających za stany zapalne. Leczenie powinien zalecić dermatolog. Zaniedbanie zmian może prowadzić do łojotokowego zapalenia skóry. Znacznie poważniejszą przyczyną strupów na głowie jest zapalenie mieszków włosowych. Problem ten pojawia się w wyniku działania bakterii i grzybów wywołujących stan zapalny. Rosnące krostki przypominają trądzik – są wypełnione ropą, a po pęknięciu zamieniają się w strupki. Wystąpienie takich zmian na głowie jest wskazaniem do wizyty u dermatologa, który przepisuje odpowiednie leki. Strupy na twarzy Strupy na twarzy najczęściej są efektem niewłaściwej pielęgnacji skóry trądzikowej. Na twarzy mogą też występować strupki po ospie. Bez względu na przyczynę, zdrapywanie strupów nie jest dobrym pomysłem, ponieważ może prowadzić do pojawienia się szpecących blizn. Można jednak stosować domowe sposoby pozwalające przyspieszyć proces gojenia rany pod strupem. Jedną z najczęściej stosowanych metod jest smarowanie zmiany miodem, który ma właściwości antybakteryjne. Podobnie działa maść cynkowa lub papka przygotowana z aspiryny, którą można smarować zarówno pryszcze, jak i opryszczkę. Jeśli strupy na twarzy są bardzo liczne, należy udać się do dermatologa, który przepisze odpowiednie leki. Zobacz film: Jakie funkcje pełni skóra człowieka? Źródło: Bez skazy Jak przyspieszyć gojenie strupa? Gojenie się strupa można przyspieszyć, stosując domowe sposoby lub nowoczesne preparaty apteczne. Najszybszy efekt daje posmarowanie rany i strupa specjalnym żelem hydrokoloidowym lub naklejenie opatrunku hydrokoloidowego. Tego typu preparaty wchłaniają wysięk i utrzymują wilgoć pod opatrunkiem, dzięki czemu migracja komórek w procesie gojenia skóry jest niezakłócona. Ponadto zmiana opatrunku nie powoduje uszkodzenia ani zerwania powstałego strupka. Żele i opatrunki hydrokoloidowe można stosować w otarciach, powierzchownych oparzeniach, odleżynach, ranach chirurgicznych, a nawet wrzodach kończyn dolnych. Podobne, choć nieco mniej skuteczne, są preparaty z kwasem hialuronowym. Domowe sposoby na pozbycie się strupków nie zawsze przynoszą oczekiwane efekty. Podobnie jak w przypadku trądziku, rany można smarować miodem, maścią cynkową lub innymi maściami, dostępnymi w aptece. W żadnym wypadku nie powinno się zdrapywać strupa, ponieważ wydłuża to czas gojenia, może wywołać nadkażenie bakteryjne, a nawet pojawienie się blizny w miejscu rany.
Jak przyspieszyć gojenie i leczenie ran? Wypadki zdarzają się każdemu. Nawet niewielkie rany, takie jak skaleczenia czy zdarta skóra, warto traktować poważnie i odpowiednio je opatrywać.
Rana to uszkodzenie skóry, a często również innych, głębszych tkanek. Jest wiele rodzajów ran, rany cięte, rany kłute czy rany tłuczone, ale również termiczne, chemiczne, postrzałowe. To nie jedyny podział ran. Kiedy szyje się rany? Jakie powikłania w trakcie gojenia ran są najczęstsze? Spis treści Rany - rodzaje Gojenie się rany Rana - powikłania związane z raną Rana - szycie ran Szwy (nici) chirurgiczne Gojenie bez bólu możliwe dzięki polskim naukowcom Rana jest przerwaniem anatomicznej ciągłości tkanki lub narządu z powodu zadziałania penetrującego lub niepenetrującego czynnika uszkadzającego. Do czynników uszkadzających zalicza się czynniki fizyczne, chemiczne, termiczne oraz promieniowanie jonizujące. Rany - rodzaje Ze względu na głębokość uszkodzenia tkanki rozróżnia się: otarcia i zadrapania: uszkodzony jest naskórek i powierzchowna warstwa skóry właściwej rany: a) rany powierzchowne: nie przekraczają warstwy podskórnej tkanki tłuszczowej b) rany głębokie: przekraczają warstwę podskórną tkanki tłuszczowej c) rany drążące: przenikają do głęboko położonych organów lub jam ciała Rany podzielić można na proste i złożone. Rany proste są ranami powierzchownymi i dotyczą zazwyczaj powłok ciała. W przypadku ran złożonych dochodzi do uszkodzenia naczyń, nerwów, ścięgien czy narządów wewnętrznych. Ze względu na mechanizm uszkodzenia tkanek, rozróżnia się następujące rany urazowe: rany cięte - są to rany zadane ostro zakończonym przedmiotem. Charakterystyczne są dla nich równe i gładkie brzegi, szczelinowaty kształt i zwykle obfite krwawienie. Goją się dobrze rany kłute – powstają w następstwie działania ostro zakończonych narzędzi. W ich obrębie wyróżnia się otwór wkłucia, kanał i otwór wykłucia (o ile narzędzie przeszyje ciało na wylot). Czasem dochodzi do uszkodzenia głębiej położonych tkanek i narządów rany tłuczone – są wynikiem uderzenia tępym narzędziem lub uderzenia o twardy przedmiot lub podłoże. Mają one nierówne brzegi, umiarkowanie krwawią. Okoliczne tkanki ulegają stłuczeniu i obrzękowi. Często dochodzi też do obrażeń narządów wewnętrznych i złamań kości rany rąbane – zadane są z dużą siłą tnącym narzędziem i zazwyczaj są głębokie. Łączą w sobie cechy rany ciętej i tłuczonej Jednym z rodzajów rany są odleżyny. To uszkodzenia skóry oraz znajdujących się pod nią tkanek i kości, które pojawiają się w czasie długiego leżenia. Powstają z powodu długotrwałego ucisku, który hamuje prawidłowy przepływ krwi. rany miażdżone - powstają podobnie jak rany tłuczone, przy czym siła działająca na tkanki jest większa, a przez to obrażenia tkanek są poważniejsze. Skutkiem tego jest rozległe uszkodzenie tkanek i częste złamania kości. Co więcej, krwawienie z takich ran jest niewielkie lub w ogóle nie występuje rany szarpane - powstają wskutek działania na tkanki przedmiotu o ostrych i nierównych krawędziach (np. piła tarczowa, drut kolczasty), który godzi z dużą siłą skośnie lub stycznie do powierzchni ciała. Rany te mają poszarpane, nierówne i często niedokrwione brzegi. Czasem może dojść do naderwania i odwarstwienia tkanek pokrywowych lub całkowitego ich oderwania od podłoża i powstania ubytku tkankowego rany płatowe - zadane są przedmiotem działającym ukośnie do powierzchni ciała, co skutkuje odwarstwieniem tkanek rany kąsane – są to źle gojące się rany spowodowane ugryzieniem, które - w zależności od rodzaju uzębienia - mogą mieć charakter rany szarpanej, kłutej lub miażdżonej rany postrzałowe - są skutkiem zranienia pociskiem z broni palnej czy odłamkiem bomb lub min. Rany te mają wlot i często wylot, które połączone są kanałem. Rana wlotowa jest zwykle niewielka, natomiast wylotowa znacznie większa, o poszarpanych brzegach i z ubytkiem skóry. Warto wiedzieć, że rana bez wylotu to tzw. rana ślepa rany amputacyjne - powstają wskutek całkowitego oddzielenia się obwodowych części ciała (np. kończyn, nosa, uszu) rany zatrute - są najczęściej wynikiem ukąszenia przez owady, stawonogi lub gady. W okolicy rany obecny jest obrzęk, zaczerwienienie i bolesność, a czasem widać ślad po ukąszeniu rany termiczne - skutek oparzenia wrzątkiem, gorącymi płynami, parą, płomieniem, itd. rany chemiczne - powstają przez oparzenie ługami i kwasami Ze względu na czystość pola operacyjnego rany dzieli się też na czyste, czyste-skażone, skażone i brudne. rany czyste są ranami operacyjnymi, w których nie dochodzi do kontaktu ze zmianami zapalnymi ani do otwarcia światła układu pokarmowego, oddechowego, moczowego czy płciowego. Zamykane są one szwami pierwotnymi i drenowane w układzie zamkniętym (o ile zachodzi taka potrzeba) rany czyste-skażone są ranami operacyjnymi, w których dochodzi do otwarcia światła układu pokarmowego, oddechowego, moczowego czy płciowego, ale w stopniu kontrolowanym, bez nadmiernego skażenia pola operacyjnego rany skażone są ranami otwartymi, świeżymi, powypadkowymi. Występują one w trakcie operacji bez zachowania zasad jałowości np. otwarty masaż serca lub ze znacznym wyciekiem treści z przewodu pokarmowego oraz w przypadku, gdy dochodzi do kontaktu z ostrymi nieropnymi zmianami zapalnymi rany brudne to stare rany pourazowe z obecnością martwych fragmentów tkanek oraz rany, w których dochodzi do kontaktu z obszarem zakażonym lub perforacji trzewi. Istotnym jest fakt, że mikroorganizm powodujący zakażenie był obecny w polu operacyjnym jeszcze przed operacją Gojenie się rany Gojenie się rany przebiega w 4 fazach, do których zalicza się fazę zapalną, wytwórczą, obkurczanie rany i przebudowę rany. faza zapalna W fazie zapalnej dochodzi do zwiększenia przepływu krwi i ciśnienia parcjalnego tlenu w tkankach, wynaczynienia granulocytów, prekursorów makrofagów, płytek krwi i czynników płytkowych oraz przeciwciał z osocza. Oprócz tego ulegają aktywacji makrofagi tkankowe oraz wytwarzają się chemokiny i cytokiny. faza wytwórcza Istotą fazy wytwórczej jest wytwarzanie tkanki łącznej - kolagenu i związków substancji podstawowej. Niezbędne do tego procesu są jony żelaza, cynk, miedź, witamina A i C oraz aminokwasy. obkurczanie rany Obkurczanie się rany polega dokładniej na obkurczaniu fibroblastów poprzez blokowanie ich pozycji przez odkładany i dojrzewający kolagen oraz glikozaminoglikany. przebudowa rany Ostatni etap gojenia się rany polega na tworzeniu krzyżowych połączeń kolagenu. Dochodzi do degradacji nadmiaru kolagenu, zmniejszenia zawartości glikozaminoglikanów, nacieków komórkowych oraz gęstości sieci kapilarnej. Warto wiedzieć, że faza ta trwa od 3 tygodni do wielu lat. Rany mogą się goić przez rychłozrost lub ziarninowanie. Gojenie się przez rychłozrost jest gojeniem pierwotnym - dotyczy ran czystych, prawidłowo zszytych i trwa do 6-8 dni. Natomiast gojenie się ran przez ziarninowanie jest gojeniem wtórnym - dotyczy ran niezszytych, często zakażonych. Jego istotą jest wytworzenie w dnie rany ziarniny i narastanie naskórka od brzegów. Rana - powikłania związane z raną Obecny postęp w zakresie gojenia ran operacyjnych dokonał się dzięki zastosowaniu nowoczesnych metod postępowania aseptycznego i antyseptycznego, odpowiedniej hemostazy oraz udoskonalenia technik operacyjnych i jakości nici chirurgicznych. Mimo to nadal obecne są sytuacje, w których dochodzi do zaburzeń procesu gojenia. Zależne jest to od typu operacji, choroby podstawowej, chorób towarzyszących, techniki zaopatrzenia jak i doświadczenia chirurga. Do najczęstszych powikłań związanych z raną zalicza się: krwawienie z rany krwiak w ranie rozejście się rany z następczym powstaniem przepukliny pooperacyjnej wytrzewienie zakażenie rany (czasem przebiegające z powstaniem ropnia) wytworzenie się rany przewlekłej lub bliznowca Warto wiedzieć, że istnieje wiele czynników miejscowych i ogólnoustrojowych wpływających niekorzystnie na proces gojenia się rany. Do tego rodzaju czynników miejscowych zalicza się błędy w szyciu rany (zakładanie szwów zbyt daleko od brzegów rany, zastosowanie zbyt grubych nici, zbyt mocne wiązanie nici) niedokładna hemostaza z wytworzeniem krwiaka w ranie zakażenia miejscowe Do przyczyn ogólnoustrojowych należą: podeszły wiek chorego zakażenie cukrzyca ciężkie niedożywienie mocznica żółtaczka zaawansowana choroba nowotworowa z wyniszczeniem Niezwykle istotne w procesie gojenia się rany jest prawidłowe dostarczenie tlenu i substancji odżywczych, wyrównanie hipowolemii, zwalczanie bólu oraz zapobieganie wychłodzeniu chorego. Rana - szycie ran Do szycia ran używa się szwów chirurgicznych, pęsety oraz imadła - instrumentu służącemu do trzymania igły szwu chirurgicznego podczas szycia. Igły dzielą się na kłujące (mają przekrój w kształcie okręgu) oraz tnące (mają przekrój w kształcie trójkąta). Współczesne materiały szewne dzielą się na wchłanialne i niewchłanialne oraz na naturalne i syntetyczne. Co ciekawe, większość obecnie używanych szwów to szwy atraumatyczne, które mają nić zatopioną w igłę - szew taki wytwarza w tkankach kanał o szerokości samej igły. Materiały wchłanialne stopniowo ulegają rozpadowi w tkankach i jednocześnie znacznie szybciej tracą swą wytrzymałość. Dzielą się na materiały o krótkim, średnim i długim okresie zdolności utrzymywania swego napięcia w tkankach. Wśród materiałów niewchłanialnych wyróżnia się materiały naturalne wykonane z jedwabiu lub lnu oraz syntetyczne - wielowłóknikowe i monofilamentowe. W czasie zaopatrywania ran nici niewchłanialne stosuje się do szycia skóry, a nici ulegające resorpcji w tkankach do zakładania szwów pogrążonych lub do szycia błon śluzowych. Czasem do stałego i mocnego zbliżenia tkanek głębszych używa się nici niewchłanialnych. Szwy (nici) chirurgiczne Istnieje wiele odmian szwów chirurgicznych. Niektóre są częściej stosowane, inne zaś w szczególnych sytuacjach. Ogólnie wyróżnia się dwa główne typy szwów - pojedyncze i ciągłe. Szwy pojedyncze (węzełkowe) - po każdym wkłuciu (lub po dwóch kolejnych wkłuciach) igły zawiązywany jest węzeł, a nadmiar nici odcinany - każdy z tych szwów stanowi odrębną całość. Zakładanie tych szwów jest czasochłonne, ale w razie obecności powikłań w gojeniu rany (np. ropienie, krwiak) usunięcie jednego z nich nie skutkuje poważnymi następstwami. Do najczęściej stosowanych szwów pojedynczych zalicza się szew węzełkowy zwykły, węzełkowy pogrążony, materacowy poziomy i materacowy pionowy Szwy ciągłe - jeden odcinek nici przez wielokrotne wkłucia i wykłucia służy do zamknięcia całej rany lub znacznej jej części, a węzły zawiązuje się jedynie po pierwszym i ostatnim wkłuciu. Tej odmiany szwy zakłada się dużo szybciej, wykazują pewne działanie hemostatyczne i równomiernie rozkładają napięcie tkanek na całej długości. Niestety, przecięcie lub przerwanie ich w dowolnym miejscu powoduje całkowite rozwarcie brzegów rany. Do najczęściej stosowanych szwów ciągłych zalicza się szew "na okrętkę", szew materacowy poziomy i pionowy, szew "obrębiający" czy szew śródskórny. Warto zapamiętać, że każde zszycie rany musi być poprzedzone opanowaniem krwawienia z uszkodzonych naczyń. Krwawienie z drobnych naczyń często samoistnie ustępuje - czasem trzeba jedynie ucisnąć krwawiące miejsce gazikiem i odczekać chwilę, aby doszło do aktywacji procesów hemostazy. W przypadku utrzymywania się krwawienia, naczynia należy podwiązać, podkłuć lub ewentualnie skoagulować. Okres utrzymywania szwów skórnych uzależniony jest od okolicy ciała poddanej zabiegowi, stopnia napięcia tkanek, rodzaju wykonanej operacji oraz jakości gojenia rany. Zazwyczaj wynosi on od 5 do 7 dni - po tym czasie szwy usuwa się. W tym celu unosi się nieco koniec szwu pęsetą, a po ukazaniu się pod węzłem części nici tkwiącej dotychczas w skórze przecina się ją nożyczkami i pociągnięciem usuwa szew. Szwy ciągłe usuwane są zwykle odcinkami, natomiast szew śródskórny w ten sposób, że po przecięciu nici na jego początku pociąga się delikatnie w osi rany za końcową jej pętlę. Gojenie bez bólu możliwe dzięki polskim naukowcom Każdy z nas zna to nieprzyjemne uczucie zmiany opatrunku na nowy. Często musimy naruszyć już zagojone tkanki. Nadeszła jednak nowa era w pielęgnacji ran - biopolimer. Jak podkreślają eksperci biopolimer to inaczej "zdrowa skóra". Pozyskiwany jest on z naturalnego źródła z pancerzy skorupiaków.
Jak pozbyć się pryszczy – domowe sposoby. Na szczęście istnieje wiele alternatyw na to, aby skutecznie pozbyć się pryszczy bez wyciskania ich. Tutaj w szczególności istotną rolę odgrywa odpowiednia dieta na trądzik. Warto usunąć z niej produkty zawierające bardzo duże ilości soli, tłuszczów odzwierzęcych czy cukrów.
napisał/a: Domcia1997 2009-07-21 10:56 Wyciskałam na rękach pryszcze teraz zostały mi brzydkie blizny strupki i przebarwienia,na przebarwienia i blizny mam sposób,ale czy jest sposób żeby strupki znikły szybciej,jakieś maści maseczki,ale żeby były nie drogie. napisał/a: kasia038 2009-07-21 11:38 Najlepiej skonsultuj się z dermatologiem,albo popytaj w aptece powinny być jakieś maści. napisał/a: marzena1989 2009-07-21 11:43 Olejek z drzewa herbacianego powiniem pomóc. Ja używam z Oriflame i naprawde szybko wysusza. Stosuje go na twarz ale wyjade mi się, że na ręcę też będzie dobry :) napisał/a: blub90 2009-07-21 15:13 A jaki masz sposob na te blizny i przebarwienia? Bo mnie by sie cos na te na buzi;/ napisał/a: kapliczka 2009-07-21 16:23 nie powinnaś wyciskać !! przebarwienia i dziurki mogą być bardzo głębokie i zwykłe kosmetyki mogą ich nie usunąć, lepiej doprowadzić do wysuszenia, samoistnego zagojenia się krostki niż jej wyciskanie na siłę i miażdżenie zdrowych tkanek, idź do kosmetyczki, ona zobaczy jak głębokie są te zmiany i zaproponuje pielęgnację napisał/a: Magda_f 2009-07-21 17:15 Jest taki skuteczny sposób - nie wiciskać. Wiem, że kusi, ale potem tworza się przebarwienia, strupki, blizny. Są oczywiście kremy wybielające, ale te z racji zawartości witaminy C i A wchodza w reakcje ze słońcem... Na uszkodzenia naskórka - nie rozdrapywać strupków. Nie ma preparatów, który przyspieszyłby gojenie sie tak małych ran. Dobre efekty przyniesie przyjmowanie witaminy a oraz K w kapsułkach (wpływają na szybsze gojenie się ran) napisał/a: tanika 2009-07-21 18:06 Ja stosowałam maść cynkową(do kupienia w aptece),kosztuję parę złotych,ale świetnie dość tłusta,więc stosowałam ją na w zapobieganiu pryszczy doradzam krem Ziaja kuracja antybakteryjna(łojotok,trądzik)(w aptece),jestem bardzo zadowolona! napisał/a: Ewunia1990 2009-07-22 01:46 Najlepiej wcale ich nie wyciskać. Ja wyciskałam i teraz pozostawały mi blizny napisał/a: Domcia1997 2009-07-22 11:42 na przebarwienia:na umytą twarz połóż rozgniecione truskawki i trzymaj je kilka dziesiąt minut po kilku takich maseczkach skóra się ujędrni i zniknął przebarwienia,na blizny: wycisnąć łyżkę stołową soku z ziemniaków dodać 4-6 kropli soku z cytryny i przecierać blizny kilka razy dziennie można także przecierać tym przebarwienia i pieprzyki rozjaśnią się :) napisał/a: Lonkaa1201 2019-03-05 01:34 Poważnie ten krem pomaga.? Bo chce sb go zamowic. Nie moge na sb patrzec. napisał/a: limmonka93 2019-03-12 17:50 Cynk będzie dobrze działał na takie strupki i ranki, więc pasta cynkowa może trochę pomóc. A jak nie to można spróbować je trochę przysuszyć np. atredermem tylko trzeba potem uważać, żeby pod spodem nie porobiły się czerwone ślady więc z tym lepiej ostrożnie. napisał/a: ZuzAnnka 2019-04-05 15:28 olejek z drzewa herbacianego :) na spokojnie powinno zejść :)
Lek. Ewa Rybicka Medycyna estetyczna , Warszawa. przede wszystkim prosze dać się skórze zagoić. Proszę nie zrywać strupka , nie drażnić skóry. Może ja Pani natłuszczać. Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników. Zabieg zamykania naczynek na dekolcie i nosie – odpowiada Lek.
Zdrowe zakupy Gdy dochodzi do skaleczenia należy ucisnąć krwawiące miejsce i - jeżeli rozmiar i charakter rany na to pozwalają - założyć opatrunek. Już w kilka sekund po przerwaniu ciągłości skóry trombocyty (płytki krwi) tworzą czop płytkowy, który zapobiega dalszej utracie krwi. W wyniku krzepnięcia krwi powstaje galaretowaty skrzep, pod którym trwa oczyszczanie rany z bakterii. W okolicy rany wrastają drobne naczynia krwionośne. Tak zaczyna powstawać blizna1. By rana się zagoiła, potrzeba czasu. Wtedy bowiem zachodzą w niej złożone reakcje chemiczne. Przede wszystkim wyróżnia się fazy: oczyszczania (zapalenie), przebudowy (odrost nabłonka, naczyń i nerwów, migracja komórek), obkurczania i wytwarzania blizny (synteza i uporządkowanie się kolagenu). Gdy rana jest niewielka i jej brzegi znajdują się blisko siebie, następuje tzw. rychłozrost. Brzegi rany sklejają się, powstaje cieniutka blizna. Jeśli z jakiegoś powodu nie dojdzie do szybkiego zamknięcia rany (np. jest zbyt rozległa), wrastające naczynka krwionośne zaczynają powodować powstawanie ziarniny. Na tym podłożu będą mogły odbudować się kolejne warstwy skóry i naskórka. Rana tego typu wymaga częstych zmian opatrunków. Ślad po niej często jest widoczny2. Pod ochroną Długoletnie badania i obserwacje wykazały, że na jakość procesu gojenia się ran istotnie wpływa dokładne ich oczyszczenie (w tym z tkanek martwiczych), utrzymanie wilgotnego środowiska oraz ochrona przed zakażeniem, czyli zasiedleniem przez chorobotwórcze drobnoustroje. Z tego względu istotną rolę w gojeniu odgrywa właściwy dobór opatrunku3. Opatrunki półprzepuszczalne (Bioclusiv, OpSite, Tegaderm, Cutifilm) są zbudowane z cienkiego poliuretanu pokrytego warstwą akrylową. Pozwalają na odparowanie nadmiaru wody i swobodne przechodzenie gazów, zapobiegają natomiast przechodzeniu bakterii i wody pod opatrunek. Zapewniają wilgotne środowisko rany, przyspieszając proces leczenia. Często mają zastosowanie w profilaktyce przeciwodleżynowej. Mogą podtrzymywać inne opatrunki, np. Allevyn Cavity. Stosowane są do leczenia ran z niewielką ilością wydzieliny. Opatrunki poliuretanowo-piankowe (Lyofoam, Allevyn, Tielle, Biatain) są produkowane w postaci miękkiej, elastycznej i hydrofilnej pianki poliuretanowej o nierównej powierzchni. Izolują termicznie ranę. Czynnikiem aktywnym opatrunku jest wysoce absorpcyjny hydropolimer, który odbarcza ranę z nadmiaru wydzieliny i jednocześnie pobudza ziarninowanie. Zewnętrzna warstwa opatrunków jest wodoodporna i stanowi barierę dla bakterii. Pozwalają na leczenie ran o średnim i dużym wysięku. Hydrożele (Aguagel, Intra-Site Gel, Nu-Gel, Purilon, Granugel, Hydrosorb) utrzymują wilgotność rany, co pozwala na wzrost i migrację komórek. Są łatwo usuwalne i mogą być stosowane z innymi lekami. Hydrożele-opatrunki uwadniają i utleniają ranę, mają właściwości chłodzące, dobrze nadają się do ran ziarninujących i o znacznych rozmiarach. Hydrokoloidy (Granuflex, Comfel, Tegasorb, Hydrocoll, Hydrasorb) utrzymują wilgotne środowisko gojenia rany, usuwają tkankę martwiczą. Są opatrunkami okluzyjnymi. Nie należy ich stosować, gdy rana jest zainfekowana. Dobrze sprawdzają się w małych ranach, które umiarkowanie się sączą. Fot. de Bruyne Alginiany (Kaltostat, Sorbalgon) są interaktywne, wchodzą w reakcję z raną, adsorbując wysięk, zmieniają swoją strukturę z włókienkowej na żelową. Mają zdolność pochłaniania 20 razy więcej płynu niż wynosi ich ciężar. Niektóre alginiany mają właściwości hemostatyczne. Znajdują zastosowanie w leczeniu ran o dużym i średnim wysięku. Dekstranomery (Debrisan, Acudex, Iodosorb) są zbudowane z polisacharydów o właściwościach hydrofilnych. Pochłaniają nadmiar wysięku, zapobiegając jednocześnie maceracji okolicznych tkanek, ale mimo to powodują prawidłowe uwodnienie rany. Mogą pochłonąć 30 razy więcej wysięku niż same ważą. Są wskazane również do leczenia zainfekowanych ran. Inne/mieszane (Carboflex, Aguacel, Actisorb, Inadine, Lyofoam C, Carbonet, Granugel): są to opatrunki pochłaniające zapach oraz wydzielinę. Absorbują zanieczyszczające i zakażające ranę mikroorganizmy. Niektóre z nich pochłaniają duże ilości wydzieliny. Ziołowe okłady Okłady z kapusty Pokrój drobno liście kapusty, po czym przyłóż do rany i zabandażuj. Okład zmieniaj co 4 godziny. Kapusta działa przeciwbakteryjnie, a także przyspiesza gojenie. Okład z aloesu Analiza 7 badań wskazuje, że obecnie brak jest danych, by stwierdzić, jak aloes wpływa na regenerację naskórka i przyspieszenie gojenia się. Badacze są zgodni, że potrzeba wysokiej jakości testów i prób, które jednoznacznie potwierdziłyby lub zaprzeczyły jego działaniu4. Dopóki jednak nie ma pewności, opierajmy się na doświadczeniu starych zielarzy, którzy uważają, że roślina ta jest jednym z najlepszych sprzymierzeńców osób cierpiących na trudno gojące się rany. Umyj liść aloesu i przetnij wzdłuż, po czym wydrąż łyżeczką miąższ, który nałożysz na skórę w miejscu rany. Zabandażuj. Okład zmieniaj co godzinę. Aloes niszczy bakterie i grzyby, a także przyspiesza gojenie się. Okład z babki lancetowatej Listki babki (Plantago lanceolata) umyj i zmiażdż, po czym przyłóż do rany i zabandażuj. Okład pozostaw na 2 godziny, po czym zmień na nowy. To złagodzi ból i przyspieszy gojenie się5. Kompres ze świeżego skrzypu (Equisetum arvense) od niepamiętnych czasów wykorzystywany jest w medycynie ludowej jako środek wspomagający gojenie się ran. Weź garść świeżego skrzypu, rozetrzyj na miazgę, po czym owiń w gazę. Kompres połóż na ranę. Zmieniaj okłady co 4 godziny, aż do wygojenia. Ten okład szczególnie zalecany jest przy trudno gojących się ranach6. Rany z leżenia Odleżyny to szczególny rodzaj ran. Powstają na skutek długotrwałego nacisku, który powoduje niedotlenienie tkanek, a następnie ich martwicę. Najczęściej dotyczą osób unieruchomionych na skutek wypadku lub długotrwałej choroby, które stale przebywają w tej samej pozycji. Pierwszym sygnałem ich powstawania jest zaczerwienienie skóry w danym miejscu. Ciało jest ciepłe w dotyku, może boleć lub swędzieć. Choroby, takie jak cukrzyca i miażdżyca, mogą utrudniać gojenie się ran odleżynowych. Mimo to koniecznie należy je leczyć. Jednak w tym wypadku samo opatrywanie ran niewiele pomoże. Prócz tego trzeba zlikwidować nacisk, który był powodem odleżyny, a także poprawić krążenie krwi chorego7. Fot. Terapia LLLT Ta nowatorska metoda leczenia odleżyn opiera się na zastosowaniu lasera o niskiej energii. To forma fototerapii, która polega na zastosowaniu monochromatycznego spójnego światła małej mocy. W terapii LLLT światło powoduje wewnątrzkomórkowe zmiany fotochemiczne. Prowadzą one do zmniejszenia stanu zapalnego oraz przyspieszają gojenie tkanek. Badania pokazują, że u leczonych tą metodą średnia powierzchnia odleżyny została obniżona nawet o 10% po 5 tygodniach naświetleń8. Higiena Konieczne jest utrzymywanie rany w czystości i pozbywanie się z niej martwej tkanki. Ranę należy płukać przy każdej zmianie opatrunku. Lekarz może też przepisać specjalne płyny powodujące rozpuszczanie się martwych tkanek. W najcięższych przypadkach martwe tkanki muszą być usuwane chirurgicznie. Odleżyna powinna być pokryta odpowiednim opatrunkiem, najlepiej hydrokoloidem. Opatrunki tego typu można zmieniać raz na kilka dni. Materac przeciwodleżynowy Leżący chory powinien zmieniać pozycję co 2 godziny. Warto również zaopatrzyć go w pościel i bieliznę, które nie mają szwów, aplikacji i guzików - w ten sposób zmniejszysz ryzyko uszkodzenia skóry. W przypadku długotrwałych chorób trzeba kupić lub wypożyczyć materac przeciwodleżynowy. Do najlepszych należą materace ciśnieniowe. Dzięki ich komorowej budowie można stały ucisk zastąpić zmiennym: w miejscu, gdzie powstaje rana, można odłączyć komorę znajdującą się tuż pod nią, eliminując styczność ciała z materacem9. Słodkie rany Zbyt słodka krew utrudnia gojenie się ran. Dzieje się tak, ponieważ - jak wykazały zespoły Geoffreya Gurtnera, profesora chirurgii z Uniwersytetu Stanforda, oraz naukowców z College'u Medycyny Alberta Einsteina - wysoki poziom cukru upośledza kluczową dla gojenia angiogenezę. Niestety diabetycy często cierpią z powodu uszkodzenia nerwów nóg. W efekcie drobne skaleczenie przeradza się w ranę bez świadomości chorego. Na stopach i goleniach cukrzyka pojawiają się owrzodzenia, które nie chcą się zasklepić. Owrzodzenie to większy ubytek obejmujący skórę lub tkankę podskórną, w którym głębokość jest często większa od szerokości zmiany. Owrzodzenie jest zawsze powikłaniem schorzenia zasadniczego. Pijawki Gdy nie pomagają klasyczne formy leczenia ran ani aktywne opatrunki, warto zwrócić się o pomoc do lekarzy stosujących biochirurgię. Metoda ta odwołuje się do dawnych sposobów leczenia, przystawiania do ciała chorego pijawek. Pierścienice te do leczenia wykorzystywali już w starożytności egipscy medycy10. Doktor Krzysztof Lenart, chirurg ortopeda, użył pijawek, by uchronić jednego z pacjentów przed amputacją ucha. Przystawienie tych pasożytów do ciała mężczyzny pozwoliło uniknąć martwicy. Pijawki kładzie się na chore kończyny, by poprawić krążenie, wytwarzają one bowiem hirudynę - związek o działaniu przeciwzakrzepowym. Larwoterapia Photo credit: jkirkhart35 via / CC BY Nim wynaleziono penicylinę, lekarze stosowali larwy do leczenia rannych żołnierzy na frontach I Wojny Światowej. Wraz z wynalezieniem antybiotyków uwierzyliśmy, że mamy skuteczną broń przeciwko bakteriom. Niestety dziś okazuje się, że coraz więcej z nich umie obronić się przed działaniem antybiotyków, czyli staje się lekoopornych. Medycy coraz głośniej mówią o tym, że era antybiotyków się kończy. To zaś skłania lekarzy do wyciągnięcia z lamusa dawnych, odstawionych na boczny tor metod. Rany powstałe w wyniku poparzeń, odleżyn, odmrożeń lub stopy cukrzycowej nie chcą się goić latami. Chorym zmagającym się z takim problemem może pomóc specjalny żywy opatrunek - znajdują się na nim malutkie larwy muchy plujki (Lucilia sericata)11. To nekrofagi, czyli organizmy żywiące się martwymi tkankami. Białe robaczki, dobrze znane wędkarzom, wkraczają do akcji tam, gdzie nie pomaga skalpel. Oczywiście te używane do opatrunków są hodowane w sterylnych warunkach laboratoryjnych. Do placówek medycznych przywożone są mocno schłodzone. Maleńkie (ok. 2 mm) larwy zostawia się na ranie na 3-4 dni. Ich ilość zależy od jej wielkości. W tym czasie wydzielają one enzymy, które rozpuszczają martwą tkankę, a przy okazji zabijają bakterie (nawet te lekooporne), grzyby i wirusy. Poruszające się w ranie larwy przyspieszają proces ziarninowania. Dzięki temu rana po zdjęciu opatrunku jest czysta i, co ważniejsze, zaczyna się goić. Zdaniem dr. Zbigniewa Szczepanowskiego ze Śląskiego Uniwersytetu Medycznego, który obronił pracę doktorską na temat larwoterapii, opatrunki z larw pozwoliły uratować aż 1/3 pacjentów zakwalifikowanych do amputacji kończyn12! Larwy muchy plujki stosuje się również w przypadkach ciężkich zakażeń skóry i tkanki podskórnej wywołanych przez metycylinooporne gronkowce i pałeczki ropy błękitnej oraz owrzodzeń nowotworowych, bowiem zmniejszają ból oraz przykry zapach. Choć w Niemczech, Anglii i USA opatrunki z larw można dostać na receptę, u nas metoda ta nie jest refundowana przez NFZ. Koszt całej kuracji, w skład której prócz larw wchodzą także leki, waha się od 500 do 1000 zł. Lniany opatrunek Okłady z siemienia lnianego wspomagają leczenie oparzeń, odmrożeń, odleżyn i trudno gojących się ran. Łagodzą też podrażnienia i zmniejszają łuszczenie się skóry. Idąc tropem medycyny ludowej, we Wrocławskim Wojskowym Szpitalu Klinicznym na trudno gojące się, wieloletnie (niezasklepione nawet od kilkunastu lat!) rany zakłada się lniane bandaże. Czym się różni opatrunek z lnu od zwykłego z bawełny? Jest biologicznie czynny i przepuszcza powietrze. Na tym nie koniec, naukowcy z Wrocławia dodatkowo zmodyfikowali roślinę, by jej włókna zawierały związki przyspieszające gojenie ran. Jak pokazują badania prof. Jana Szopy-Skórkowskiego z Instytutu Biochemii i Biologii Molekularnej Uniwersytetu Wrocławskiego, opatrunki z genetycznie zmodyfikowanego lnu sprawiają, że rany u 80% chorych znacznie zmniejszają się lub znikają już po 3 miesiącach kuracji. Co więcej u 91% chorych znacznie zmniejszył się poziom odczuwanego bólu13. Lniane plasterki zalecane są w przypadku trudno gojących się owrzodzeń o małym, średnim i dużym wysięku, które towarzyszą chorobom żył lub cukrzycy. Okłady z modyfikowanego lnu po zwilżeniu solą fizjologiczną przykłada się do rany. Następnie przykrywa się je 4-6 warstwami gazy nasączonej jałową solą fizjologiczną i mocuje bandażem. Po dobie opatrunek zostaje zmieniony. Dystrybucją opatrunków zajmuje się Fundacja Linum. Fot. Okur Plastry dla diabetyka Naukowcy ze Szkoły Medycyny Uniwersytetu Stanforda opracowali bezpieczne i skuteczne plastry. Opatrunki pokryte są deferoksaminą (DFO). Jak się okazuje, ten lek stosowany w przedawkowaniu żelaza koryguje zaburzoną przez cukrzycę ekspresję białka wspierającego wzrost nowych naczyń krwionośnych. Zastosowana przez Amerykanów technologia pozwala na stopniowe uwalnianie DFO wprost do wrzodu, co wspomaga jego gojenie. Naukowcy przetestowali plastry na myszach. Rany gryzoni nie tylko lepiej się goiły, ale badacze zaobserwowali również, że nowo powstała skóra miała lepszą jakość niż oryginalna. Gdy naukowcy wypróbowali opatrunek z DFO na gryzoniach z cukrzycą, okazało się, że plastry zapobiegały powstawaniu wrzodów. Akademicy mają nadzieję, że ta sama technologia pomoże zapobiegać odleżynom14. Żabia piana Zdaniem naukowców z University of Strathclyde pianka wytwarzana przez żabę túngara (Engystomops pustulosus) do osłaniania skrzeku może być pomocna w gojeniu ran, w tym także tych po oparzeniach. Zaletą wytwarzanej przez żaby substancji jest stabilność i kompatybilność z ludzkimi komórkami. Dr Paul Hoskisson i Sarah Brozio uważają, że okład ze spreparowanej medycznie pianki może zapewnić ochronę i podporę gojących się tkanek, dostarczając równocześnie leki (np. antybiotyki). Badacze sprawdzili już, że pianka zmieszana z wankomycyną zapobiegała wzrostowi gronkowca złocistego (Staphylococcus aureus) aż przez 2 doby15.
GqrPzcO. j6xv9g2ik1.pages.dev/78j6xv9g2ik1.pages.dev/48j6xv9g2ik1.pages.dev/69j6xv9g2ik1.pages.dev/64j6xv9g2ik1.pages.dev/82j6xv9g2ik1.pages.dev/15j6xv9g2ik1.pages.dev/34j6xv9g2ik1.pages.dev/79
jak szybko zagoić ranę po pryszczu domowe sposoby